Kerem Keskin Esaret

Esaret-i aşkınla bu başım belada
Yıldızlarsa dostun masaldır yalanlar
Kırılgan bu kalbim
Gözlerinse şehrim
Yarenlik etmeden kaytardı bu şehir

Bi hasret ihanet ayazdan intikam
Kalbinde hapsoldum ordanda çıkamam
O sinsi bir duman çektikçe harlayan
Ben en çok yanandım sönmek mi hiç sanmam

Git... meden önce elimi tut, gel, el ele gidelim Esaret’e kamaştı gözlerim o güzel gülüşüne