Kentte soluk sarı ışıklı yüzbin küçük
Pencere ve istiflenmiş milyonlarla umut
Geceleri hepsi aynı yüzbin kapı
Herbirimiz bir kapıda tutsak
Bundandır işte bundan siz kenti seversiniz
Kent sizi bilmez
Bundandır işte bundan donakalsanız kimsesiz
Kapılar sizi görmez
Kentte sabah yüzbin saat milyon kişi
Soluklanan güneşte karıncalar gibi
Sürtünür dokunulmaz ve istenir
O yalnızlık
Çelik giysilenmiş ve süslenmiş insanlık